Hayatın İleri Sarma Tuşu Nerede???

Çok sıkıldım...
yapmak zorunda kaldıklarımdan;

ve zorunluluk olduğu için yapmakta zorlanıp tembelliğe vurmaktan

sevdiklerimin benden uzak olmasından; 

kafam bozulduğunda atlayıp gideceğim mesafelerin 4 saatten başlamasından

zamanı yetirememekten;

gereksiz işlere kafa, zaman harcayıp aslolana zaman ayıramamaktan 

doğru zamanı bir türlü tutturamaktan;

yaşanması gereken şeyler için ya erken ya geç olmasından

uzun zamandır bir türlü doya doya ağlıyamamaktan;

içimi bir dosta yüzyüze dökememekten, telefonlarda gözlerim dolmasından

insanları anlayamamaktan;

anladığı mı sanıp aslında kendimi kandırdığımı farketmekten 

herşeyi içime atmaktan;

aman üzülmesinler, kırılmasınlar, huzurları kaçmasın diye biriktirmekten

ne kadar çok sevsemde evimi, evde birinin olmamasından;

gelip gidip kendi sesinden başka ses duymamaktan

aklımdakilerini yapamamaktan;

zaman, yer ve kişileri bir türlü yanyana getirememekten

insanların beni anlamamalarından;

karşımdakilerin sözlerin altında yatanı aramamasından

insanların hayatı gel, git, yat, kalk, çalış gibi düşünmesinden;

benimse hayata ufacık bir güzellik bile katmasak,
o güne anlam katan bir şey görmesek, öğrenmesek 

boş geçtiğini düşünmemden

ileriye dair birçok hayalim,umudum varken;

bazen kendimi bir umutsuzluk selinin ortasında sürüklenirken bulmaktan

okumayı özlediğim için bir sürü kitap alıp okuyamamaktan;

her başladığım romanı yarım bırakmaktan

televizyon izlemenin içimden gelmesinden;

kötü haberler, ihtiras ve ahlaksızlık boyutunu aşmış diziler 

izlemekten kaçmaktan

bu yüzden haberlerden bir haber kalmaktan

bu internet denen meretin beni elegeçirmesinden;

aklıma geleni, gördüğümü aramaktan 

neymiş, ne değilmiş öğrenmeye çalışırken günü bitirmekten

işte gereksiz odaya bağımlı kalmaktan; 

gelecek olarak görünüp gelmeyenlerden

ve bu yüzden diğer işlerimin aksamasından

herkes işini saati geldiğinde bitirirken;

benim saat gözetmeyip iş bitene kadar uğraşmamdan

hatta nerdeyse kurumu çoğu zaman benim kapatmamdan

bana iş hayatında moral olan kişilerden bir şekilde uzak kalmaktan;

işte sevdiğim kişilere geçici görev verilmesinden 

ya da bir şekilde gün içinde görememekten

milletin herşeyi bırakıp 

benim sorumluluğumdaki şeyler hakkında yorum yapmasından;

güya bana laf söylemeyip lafları dizmelerinden

ve içimden kimseye tek bir söz söylemek gelmeyip geçiştirmekten

iş hayatını işte bırakamamaktan;

evdede düşünüp edip uğraşmaktan

tek başınayken içimden yemek yapmanın gelmemesinden;

keşke birileri gelse diye aranmaktan

yakın arkadaşlarımın birbir evlenmesini fırsat bilenlerin

evlilik konusunda baskı yapmaya çalışmasından;

ve benim bu konudaki agresifliğimi bir türlü anlamamalarından

sadece bir kişiyi beklediğimi anlatamamaktan;

milletin suratıma hiç aşık olmadın mı tipinde safsaf bakmasından 

insanların her duyguyu aşk sanmasından; 

sonra dumur olup kendilerine eziyet edip 

yarın gene aynı hatayı yapmalarından

bir de bunu sizinde yapmanızı beklemelerinden

niye yapmadığınızı anlamamalarından

kendimle uğraşacak çok zamanım olduğundan mıdır bilinmez,

gereksiz, anlamsız işlerle uğraşmaktan ve bunu sadece bir kişiyle paylaşabilmekten

işin anlamsızlığı yüzünden deli gibi düşünüp düşünüp bir mantığa oturtamamaktan

ve bunu çözememiş olmanın anlamsız bir şekilde beni rahatsız etmesinden 
insanlara kıyamamaktan;

hayır diyememekten, 
desem bile iki duygu sömürüsüne kanmaktan geri adım atmaktan 
kararsız kalmaktan;

aklımda milyonlarca düşünce olup adım atamamaktan

yarın ne yapacağımı bilememekten

evet çok sıkıldım şu an durduğum yerden, bulunduğum durumdan

hayatı ya ileri sarmalı atlatmalı şu dönemi 
ya da geri dönüp mutlu olduğun bir anda kalmalı sonsuza dek
ama ne mümkün di mi ? :(