Hayat Bilmecesi ~ 7. Perde ~ Umuttur Bizi Yaşatan :)

hayatın hep acı yüzüne değinmişim bunca zaman
halbuki kendimi polyanna sanırdım bir zamanlar
büyümek böyle bir şey demek ki...
ama ne olursa olsun en kötü günümde bile
bana hayatı sevdiren şeyler de var aslında
içten bir gülüş, bir dost, birşeyler paylaşabileceğin birileri,
kulağa hoş gelen bir müzik, sürükleyici bir roman, düşünüldüğünü bilmek,
sevildiğini bilmek, sevmek, özlendiğini bilmek, özlemek,
yapabilmek, edebilmek, olmak...
kısacası hayata umutla bakmamı sağlayan herşey...
işte sırf bunlardan sebep bu sıralar herşeyi seviyorum
herşeye "seni seviyorum" diyesim var
(ki bu kelimeleri çok çok ender kullanırım)
onu da seviyorum, bunu da seviyorum, şunu da seviyorum
ben hayatı seviyorum kardeşim ;)
çünkü içimde umudum var
iyi şeyler olacağına dair
evet çocuklar güzel günler göreceğiz, güneşli günler :))
anlayacağınız mutluyum bu sıralar Allah nazardan saklasın :)
artık sabahları nedensiz güne gülümseyerek başlamalarım
sürekli dilimde değişen şarkılarım
insanlara umutlu yaklaşımlarım var ne kadar güvenim azalsa da
evet evet bir umut var içimde
sanırım ruhun meyvesi, insanın yaşama sebebi sadece ve sadece umut aslında
geriye dönüp baktığımda umudumun kırıldığı anlardı mutsuzluklarım
olumsuzluklar, vurgunlar, imkansızlıklar umudumu azaltmıştı
herşeyi sorgulayan agresif bir tipe dönüşmüştüm
ki beklenmeyen olaylar silsilesi içinde buldum kendimi
daha yeni yeni toparlıyorum, anlıyorum olanları
çok klişe belki ama ne olursa olsun umudunu kesmemeli insan
hayatın her daim bir süprizi olduğunu unutmamalı
bazen kötü ya da iyi olması gerçekten bir anlam ifade etmiyor
eninde sonunda hayırlısı olduğunu, olacağını bilmeli insan
ve bundan sebep hep bir kıvılcım olmalı içinde
bir çocuk gülümsemesiyle alevlenecek...