perde açılıyor
santranç oyununun içindesiniz
insanlar sizi köşeye sıkıştırmak, oyundan atmak için savaşıyorlar
garip olan siz bütün hamleleri ve ardındakileri görüyorsunuz
zavallı piyonlar
güya zeki hareketlerle sizden kurtulmaya çalışıyorlar
hamleler, entrikalar, arkadan yapılanlar...
siz savaşıyorsunuz bir süre, hamle üstünde hamle
çoğu zaman beraberinde de pişmanlık...
birinin oyununu bozmak, onu devre dışı bırakmak
vicdan azabı oluyor ne de olsa insansınız...
geri dönüp özür dilemek bile geçiyor içinizden
ama bir de bakıyorsunuz ki ardından farklı bir hamle
ve aslında amaç sadece sizden kurtulmak
çünkü sizin doğrularınız birilerinin oyununu bozuyor
tabi gelmiyor işlerine...
***
hayat, bazılarını sizle stratejik oyunlar oynasınlar diye çıkartır karşınıza
benim gibi fazla iyi niyetli değilseniz
darbe almadan kendinizi korumayı öğrenebilirsiniz
(çok zor olduğunu düşünsem de...)
ki genelde biri sizi beklemediğiniz anda, beklemediğiniz yerden vurur
siz o şoku atlattıktan sonra tekrar güvenemezsiniz kimseye
herkesten kuşkulu, herşeyden kuşkulu...
yapılan iyiliği bile sorgular olursunuz
neden? niye? niçin?
anlayın artık nasıl bir psikolojiye bürünülür...
aslında onca zaman ne kadar safça baktığınızı anlarsınız hayata, insanlara
karşınızda oynarken, sizin değişmemenizi sorguladıkları gelir aklınıza
herkese iyidir derken, ne kadar aldandığınızı anlarsınız
ve oynanan oyunları görürsünüz bir bir
herkesin yerine göre taktığı maskeleri
hatta değiştirirken sizden çekinmediklerini farkedersiniz
nasılsa sorgulamıyorsunuz, herkes olduğu gibi...
hakkaten büyük saflık...
yola devam etmeli dersiniz sonra
silersiniz birilerini, atarsınız oyununuzdan
birilerinin hep etrafınızda oynayacağından habersiz...
zamanla tahammül edemezsiniz, görmezden gelmekte bir yere kadar
hele ki bir şekilde sizi dahil etmeye çalışıyorlarsa
dayanamazsınız, patlarsınız
herşeyi birbir dökersiniz ortaya
kim olduğu, ne olduğu, konumu, yeri, zamanı hiç farketmez
kimin umrunda...
pişman olursunuz bir zaman size yakışmamıştır
ama görürsünüz ki o piyonlara yakışmıştır...
pişmanlık hafifler, geçer
hatta iyi ki ye bile döner zamanla
ne olursa olsun hayat piyonlarını çekmez üzerinizden malesef
biri gitse gelir diğeri
ama ben büyüyorum be hayat
artık piyonlarının oyunlarını görüyorum
zavallılar satranç oynadıklarını sanıyorlar
ama bilmiyorlar ki ben artık bowling oynuyorum ;)
0 yorum:
Yorum Gönder