Hadi Bana Kendini Anlat

ben ayım diyebilirim aslında
bana vuran güzelliği etrafıma iletir
aydınlatırım ortalığı karanlığa inat
ama bir o kadar da karanlığımdır
her zaman göstermem kendimi
hep karanlıkta kalan bir yanım vardır
ama sanma ki kötülükten yana
her ne kadar masum olmasakta
kendime kaldığındandır hep bir şeyler
söyleyip üzmek istemem kimi zaman
ya da kırılıp belli etmem sevdiklerime
bir yanım bana özeldir sevdiklerimden sebep
çoğu da bilir bunu kendi halime bırakır beni
bir zaman tam anlamıyla gösteririm yüzümü
ne bir kuytu ne bir giz
mutluyumdur işte herkes görsün isterim
herkeste benimle birlikte mutlu olsun
umut doludur içim
tüm kötülüklerin biteceğine inanırım
o vakit kimse inandıramaz beni kötü şeyler olacağına
ama bir vakit aniden bir karanlık çöker üstüme
kimse göremez beni karanlıklara karışırım
melankolinin dibine vururum
ağlamaktan helak olabilirim
sanki herşey kötü gidiyormuş
kimse kimseyi sevmiyormuş
dünya kötülük yetiştiriyormuş gibi gelir
sonra birden bir ses gelir uzaklardan
napıyorsun? saçmala der gibi
omzuma uzanan bir dost eli gibi
çıkarır beni o karanlıktan yine aydınlanırım
aydınlık umuttur, mutluluktur benim için
dosttur, ailedir, sevgidir
karanlıkla aydınlığın geçişiyim aslında ben
gel gitlerle dolu sonu gelmeyen döngümde yaşar dururum...