22 Ekim 2011 Cumartesi

Bir Çığlık...

aslında bu sadece bir çığlık değil...
çözümsüzlüğün içinde yiten canların, çekilen acıların
ve bunların devam edeceğini bilmenin verdiği umutsuzluk !
belki de buna doğru özellikle yönlendiriliyoruz...
birileri bir şeyler yapsın diye bekliyoruz her zamanki gibi
bir şeyler yapmak istesekte elimizden ne geleceğini bilemiyoruz
diğer ülkelerin bir askeri için neler yaptığını görüyoruz
bizim yüzlerce askerimiz ölüyor biz napıyoruz?
***
yüzlerce hikaye bitiyor
arkalarında ise hiç bitmeyecek acıları kalıyor
Şehit Piyade Çavuş Birol Elmas'ın annesi ve biri engelli 3 kardeşi
ödenemeyen elektrik faturasının karanlığında onu beklerken
aldıkları haberle yıkılır
elektrik açılır, taziyeler alınır
ya devamı ne olacak onlara?
ölen canlar yanında ailelerini de götürüyor
sıra bize gelmeden tam olarak anlayamayacağız belki de
ama unutmayalım şu an 2. kuşak askerlerimiz ölüyor
1984den bu yana aynı isim ve soyadlı askerlerimiz can vermeye başladı
yıl 2011 şehit oğlu şehit...
***
ilkokuldayken duyduğum haberler kanallarda
korucular, öğretmenler ve sağlık personelleri dağlara kaçırılmış
nereye doğru gidiyoruz?
bu ülkede neler neler oldu, oluyor
biz şehitlerimiz için üzülürken bile neler oluyor takip edemiyoruz
tatmin olup, kabulleniyoruz sadece
Türkiye artık tepkisiz bir topluluk!
uyanın çağrılarının fayda edeceğinden de emin değilim artık
ama bir umut, bir çığlık...

0 yorum:

Yorum Gönder