Sitem

İnsan duymak ister ya bazı şeyleri eşinden dostundan sevdiklerinden

Ya da vakti geldiğinde yapılması gereken şeyi yapmasını bekler ya

Nedense es geçilen şeyler vardır arada 
Ya da bir bahaneye kurban giden

Ama beklenilen bir şeyin olmaması ve boşuna beklediğini görmek

Burkar insanı ufak bir sızı yoklar yüreğini

Şuçlanacak biri vardır ama sevdiğinden kıyamazsın

Susarsın önce belki yanlış bir söz çıkıverir,

Bir sitem dökülüverir diye dilinden

Sevdiğini incitmek kendini yaralamaktır bilirsin

Sonra iyileştirici bahaneler bulup affedersin

Ama istemsiz olsa da hasır altı edilen her sızı tekrarladığında

Aynı yara izinin üzerine atılan bir bıçak gibidir

Öncekini de beraberinde hatırlatır

Ve bu bazen bir daha bir daha devam eder

Unutmak kolaydır da hepsini birden hatırlamak çok acıtır

Ve her defasında unutmakta biraz daha zorlaşır

Tabi sevmekten sebep kendinden verir insan bir süre sonra

Bir de bakmışsın 
Unutmaya çalıştığın kötü şeylerin yanında iyileri de gitmiş

Sahi nerde benim çocukluk yıllarım

Ne zaman kaybettim onları

Hangi anıya kurban verdim

Dünüm buğulanmaya başlıyor insanları sevdikçe...

Yoruldum sürekli hasır altı etmekten acıları

Unutmak iyilerin intikamı derler de

Düşmana koyar bu, ya sevdiklerine?

Anlarlar mı dersin kıymetini?

Düzeltmeye çalışırlar mı? 
Alırlar mı bir sözle, bir dokunuşla, bir tavırla gönlünü?

Hadi yapma be küçük kız!

Aklı büyüyen gönlü hiç büyüyemeyen kız

Yapma nolur...

Kandırma gönlünü daha fazla incitme, incinme

Umursamaz görünüp kanatma yaralarını

Gizlenmiyor artık birikenler

Bir gün bir yerde patlak veriyor işte

Taşımıyor bu yürek daha fazlasını

Sende uy elaleme takıl aklına, dinleme gönlünü

Kim naparsa yapsın sana mı kalmış?

Sende değer verme insanlara kendinden fazla

Bencil oluver sende birazcık

Ne var herkesi düşünecek, herkes için üzülecek

Diyorlar ya hani dünyayı sen mi kurtaracaksın?

Sende saf saf diyosun ya en azından çabalıyorum

Boşverrr!!!

Baksana boşverenler, değer bilmeyenler kurmuş saltanatı

Kıymete binmişler bu zamanda

Sense okyanusu sanmışsın bir göl 
Kürek çekip çekip bir limana varamıyorsun

Yolda kurtardığın balıklar sanırmısın sana minnettar

Yarın yine seve seve atlıyacaklar bir oltaya

Hadi artık aç yelkenini, boşver kürekleri rüzgar nereye götürürse

Kabullen hayatı sorgulamadan, zorlama şartları

Rüzgarı tersine çeviremiyeceksin anla

Bak insanlar da değişmiyor zamanla

İnanma iyimser yalanlara

Gör gerçeği, çiz rotanı ve bilki bir okyanustasın

Acımasız dalgalara, fırtınalara hazır et yüreğini

Ama yenmek için fırtınaları aklına vermelisin dümeni
Bil artık; insan gönlüne değil, aklına emanet etmeli kendini...