Hep Onun Yüzünden...

ne kadar çok konuşuyorum kendi kendimle 
ya da şöyle demeli ne çok dinliyorum kendimi
ya da ne çok eleştiriyorum
hem kendi adıma hem de başkaları
çok da umursamaz görünürken ne çok şeyi yoruyorum kafamda
hergün olan şeyleri kafamda bir daha değerlendirmek adet oldu da bende
ya o, onu bir türlü atamıyorum kafamdan herşey gelip geçiyor
vazgeçiyorum ya da tamam kalsın deyip köşeye atıyorum bazısını
onu ise kaç kez atsamda kafamdan
köşeden bacadan tekrar tekrar önüme çıkıyor
tam çıkardım sanıyorum ki kafamdan bir bakıyorum
hayatta olmaz sandığım bir şey oluyor
ve birden önüme çıkıyor yeniden
kaç yol değiştirdim
ne çok yere gidip geldim
ne kadar çok insan girdi hayatıma
ama ben hep başa sardım onun yüzünden
hep onun yüzünden...