"Hayatınızın yolculuğu kendiniz gibi normal birini bulduğunuzda başlıyor, bulamazsanız bütün dünya sendeliyor"
Evet; herkes kendine göre normal insanları (insanı) arıyor aslında onlar olmadan siz anormalsiniz, dünya ise uzay üssü gibi...İnsanlar büyümeye direnir bazen ama kimileri bunu anlamaz...Bu sorumluluktan kaçmak, iş hayatından uzaklaşmak ve benzeri nedenlerden için değildir. Bu sadece hayata daha umutlu, daha çocuk, daha saf bakmanın bir yoludur aslında...Hayatın acımasızlığına, iki yüzlülüğüne, vurgunlarına karşı bir dik duruştur, yarı umursamazlıkla birlikte...Yukarıdaki söz All About Steve filminden eğlenceli bir film, gülmeye ihtiyacım olduğu için izledim ve gerçekten işe yaradı. Tabi bu arada filmin sonundaki bir kaç söz kafamı kurcaladı, bunlardan biri okuduğunuz üzere: normallik... Herkese göre değişen bir kavram bu...(ki bence hepimiz biraz anormaliz:) Ama işin ilginç yanı hep aradığımız ya da aradıklarımız kendimize benzer diğer insanlar...
Aynı yüklü iyonlar birbirini iter ya bizde tam tersi birbirimizi çekiyoruz, dünyanın öbür ucunda hiç bilmediğimiz bir yerde bile kendimize benzer insanlar bulduğumuzda içimizdeki çocuksu sevinç bunun en güzel kanıtı aslında.
Ama iş aşka gelince tam tersi oluyor ilginçtir, iyonlar devreye giriyor birden; ne kadar pozitif yüklüysen o kadar negatif yüklü bir diğer iyonu çekiyorsun kendine ya da sen onun çekim alanına giriyorsun elinde olmadan...Birbirine tam ters bu iki iyon ne kadar kaçsalar, uzaklamaya çalışsalarda birbirlerinden boşunadır bu çaba, girilmiştir çoktan çekim alanına... Ve bu kaçış, kovalamaca, uzaklık, yakınlık yükler eşitlenen kadar sürecektir. Ama siz bu süreçte kovalamaca rolünü üstlenirseniz işiniz çok zor, hele de karşınızdaki çekim alanını kırmaya çalışıyorsa... Bunun için sözü Sandra'ya bırakıyorum:
"Birini seviyorsanız onu özgür bırakın, onu taciz ederseniz sizi sokmadığı delik kalmaz :)))"
0 yorum:
Yorum Gönder